بسم الله...
قرار گذاشتند علی که آمد از جا بلند نشوند.
گفتند: او یک نوجوان بیشتر نیست!
علی بن محمد علیه السلام وارد شد.
جمعیت خیره مانده بود به او.
به چهره ی گیرا و باصلابتش.
از جا بلند شدند، بی اختیار و راه را باز کردند برایش، با احترام...
بحارالانوار، ج 50، ص 151 _ منتهی الامال، ج 2، باب 12
نقی نامی که فخر آسمان است
تلفظ کردنش حظ دهان است
ز القاب امام هادی ماست
امامی که عزیز شیعیان است
اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم
بسم الله
نامش جنیدی بود، از علمای ناصبی و دشمن سرسخت علویان.
معلمِ علی شده بود، بعد از شهادت پدرش به دستور معتصم.
باید ارتباطش را با شیعیان قطع میکرد و به خیال خودش و معتصم می خواست همراه با کینه ی اهل بیت اعتقادات ناصبی به او بیاموزد!
مدتی گذشت...
حال علی را از او پرسیدند با لفظ کودک. عصبانی شد، گفت:
کودک کدام است؟ در مدینه عالم تر از من سراغ دارید؟
- نه!
-به خدا قسم! هرچه میخواهم یادش بدهم، خودش میداند. ادامه اش را هم به من یاد می دهد. تمام قرآن را با تفسیر کامل می داند و با صدای خودش از حفظ می خواند. نمیدانم این همه علم را از کجا آورده، وقتی در میان دیوارهای سیاهِ مدینه بزرگ شده.
*
علی شش ساله معلم خوبی بود برای معلمش.
جنیدی، ناصبی سرسخت شد از دوست داران اهل بیت، آن هم سرسختانه.
زندگانی امام علی الهادی؛ باقر شریف قرشی، ص 22 _ مآثرالکبرا فی التاریخ سامراء، ج 3، ص 95
جانم فدای امام نقی علیه السلام
بسم الله...
افتخار نوکری در خانه ی امام جواد علیه السلام نصیبم شده بود.
از خانه ی امام کسی می آمد و دستورات را به من می رساند.
چند وقتی بود احمد اشعری هم شب ها می آمد خانه ام، از حال امام خبر بگیرد.
یک شب فرستاده ی امام سرش را آورد نزدیک گوشم و آهسته گفت:
" امام سلامت رساندند و گفتند امشب از ئنیا می روند و بعد ایشان امامت به پسرشان علی علیه السلام میرسد. "
احمد حرف ها را شنید.
*
خبر شهادت امام که پخش شد، بر سر جانشینش حرف و نقل درگرفت.
دستور امام را که می گفتم، کسی باور نمیکرد. احمد که شهادت داد من راست گفته ام همگی رفتند خدمت امام هادی علیه السلام.
بحارالانوار، ج 50، ص 120 _ الصراط المستقیم، ص 168
بسم الله...
همه نشسته بودند.
علی بن محمد علیه السلام هشت ساله بود. بلند شد.
با حالتی خاص گفت: " إناالله و إناالیه راجعون "
پرسیدند: چه شده؟
ناراحت جواب داد: پدرم را کشتند.
گفتند: با این دوری راه، چطور فهمیدی؟
گفت: به یکباره درمقابل خدا احساس ذلتی کردم که تابحال سابقه نداشت.
بحارالاانوار، ج 50، ص 14 _ اثبات الوصیه
بسم الله...
امام جواد علیه السلام پسرش را نشاند توی بغلش و گفت:
" علی جان، چه سوغاتی ای از عراق برایت بیاورم؟ "
- یک شمشیر تند و تیز مثل شعله های آتش.
به موسی گفت: " پسرم تو چه دوست داری؟ "
- یک اسب
چشم امام روشن شد.
رو کرد طرف ما، گفت: " علی به خودم رفته است، موسی به مادرش. "
بحارالانوار، ج 5، ص 123_ زندگانی امام علی الهادی؛ باقر شریف قرشی، ص 23
اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم
بسم الله...
صورت گندمگون، چشمان سیاه، بینی کشیده،دندان های فاصله دار و خوش رو؛ شبیه پدربزرگش امام رضا علیه السلام.
بدنی ورزیده، نه زیاد بلند نه زیاد کوتاه، با شانه های پهن و خوش بو؛ شبیه جدش امام باقر علیه السلام.
زندگانی امام علی الهادی؛ باقر شریف قرشی ، ص 18
امام علی النقی علیه السلام:
السَّهَرَ اءُلَذُّالْمَنامِ، وَالْجُوعُ یَزیدُ فى طیبِ الطَّعامِ
شب زنده دارى ، خواب بعد از آن را لذیذ مى گرداند؛ و گرسنگى در خوشمزگى طعام مى افزاید.
بحارالانوار: ج 84 ص 172
حلول ماه مبارک رمضان،
ماه رحمت و مغفرت برشما تبریک و تهنیت باد.
التماس دعا
بسم الله...
امام جواد علیه السلام، حرزی نوشت:
" لا حول و لا قوه الا باالله العلی العظیم..."
گذاشت در گهواره ی پسرش.
تا خدا، حافظِ هادی دینش باشد...
محج الدعوات، ص 42 _ حدیقه الشیعه _ بحارالانوار، ج 91، ص 362
حدیث نوشت: امام صادق علیه السلام: کسى که در هر روز صد بار بگوید لا حول و لا قوة الا بالله خداوند هفتاد نوع بلا را از او دور مى گرداند که کمترین آنها غم و غصه است.
ثواب الاعمال ، ص 349.
بسم الله...
اطراف مدینه،
روستای صِریا،
ماه رجب،
خانه ی امام جواد علیه السلام، نوزاد متولد شد.
امام جواد علیه السلام پسرش را در آغوش گرفت.
اذان و اقامه را در گوشش خواند.
سرش را تراشید و هم وزن موهای سرش نقره داد.
نامش را *علی* گذاشت و به رسم عرب، کنیه ی ابوالحسن ثالث به او داد.
تا هم کنیه ی پدرانش امام رضا علیه السلام و امام موسی علیه السلام باشد و هم نام اجدادش امیرالمومنین علیه السلام و زین العابدین علیه السلام.
اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم
بحارالانوار، ج 50، ص 114 _ زندگانی امام علی الهادی؛ باقر شریف قرشی، ص 14 الی 16 _ اعیان الشیعه، ج 4
بسم الله...
امام نشانی هایش را برایم گفته بود. پیدا کردنش زیاد سخت نبود.
برده فروش پرسید: بالاخره کدامشان را بیاورم؟
- آن یکی را... .
با انگشت اشاره کردم و ادامه دادم: قیمتش را نگفتی؟
- هفتاد دینار طلا!
هرچند بالاتر از معمول، ولی درست همان مقداری بود که امام به من پول داده بود.
کیسه ی دینارها دادم و خریدمش.
با احترام بردمش برای امام.
بعدها معلوم شد که بنا بوده بشود مادرِ امام دهم.
اصول کافی، ج 1_ دلایل الامامه، ص 216
