بسم الله...
آرزو می کرد که، ای کاش امام انگشتری به او می داد.
خدمت کار امام آمد پیشش.
برایش دو درهم آورده بود. انگشتری درست کرد برای خودش.
*
در جمعی شراب تعارفش کردند. اصرار کردند مجبور شد، خورد.
انگشتر تنگ شد توی دستش.
انگشتش را فشار می داد. نمی توانست بچرخاند تا وضو بگیرد.
صبح شد.
انگشتری در دستش نبود.
توبه کرد و اتغفار.
گفت: " خدایا؛ مرا ببخش، اشتباه کردم. "
بحارالانوار، ج 50، ص 155 - زندگی نامه ی چهارده معصوم؛ سید محمد تقی مدرسی
بسم الله...
گفتند: " منظور پیامبر از این که با روزگار دشمنی نکنید که با شما دشمنی می کند، چیست؟ "
گفت: " منظورش، اهل بیت بوده.
روز شنبه؛ اسم پیامبر است.
یک شنبه؛ کنایه از امیرالمومنین علیه السلام.
دوشنبه؛ حسن و حسین علیه السلام.
سه شنبه؛ سجاد، محمدباقر و جعفر صادق علیه السلام.
چهارشنبه؛ موسی بن جعفر، علی بن موسی، محمد جواد علیه السلام و من(علی النقی).
پنج شنبه؛ فرزندم حسن علیه السلام.
جمعه هم؛ نوه ام، مهدی موعود است. "
بحارالانوار، ج 50، ص 139
بسم الله...
آمده بودند برای دیدن قبیله.
من هم نشستم کنارش، گفتم: " فقیرم. "
یک مشت از ماسه های بیابان برداشت و ریخت توی دستم، گفت: " این ها گره از کارت باز می کند. "
تعجب کردم، ماسه ها را ریختم توی یک کیسه و گذاشتم توی جیبم. بعدا که از جیب در آوردمشان، مثل طلا برق می زدند.
زرگری را آوردم خانه تا از آن ها برایم یک شمش بسازد؛ خوب که وارسی شان کرد، گفت: " این ها را از کجا آوردی؟ عجب خالص و یک دست است! تا حالا طلا ندیده بودم، این جور مثل ماسه پودر شده باشد. "
بحارالانوار، ج50، ص 139
بسم الله...
پانزده سال پیش از امام پرسیده بود: " از خلافت متوکل چه قدر مانده است؟ "
آیه ای از شوره ی یوسف را خوانده بود:
" هفت سال پیاپی کشت می کند... . سپس از پی این سال ها هفت سال سخت بیاید... و آن گاه سالی بیاید که به مردم کمک شود. "
خبر مرگ متوکل همه جا پر بود؛ در ابتدای سال پانزدهم.
بحارالانوار، ج 50، ص 186
بسم الله...
وارد زندان شد.
دید امام نشسته روی حصیری، مشغول عبادت است.
سلام کرد، کناری نشست و همان طور مجذوبِ صورت نورانی و رنجور امام اشک ریخت.
امام به آرامی می پرسید: " چرا گریان و ناراحتی؟ چرا این جا آمدی؟ "
فکر مسئول زندان که گفته بود امام را خواهیم کشت، بی تابش کرده بود.
امام ادامه داد: " ناراحت نباش، به هدفشان نمی رسند و دو روز بیش تر زنده نخواهد ماند. "
دو روز گذشت و کشته شدند، هر دوشان، زندان بان و متوکل.
بحارالانوار، ج 50، ص 196 _ منتهی الامال، ج 2، ص 437
نارضایتی پدر و مادر ، کم توانی را به دنبال دارد و آدمی را به ذلت می کشاند.
مسند الامام النقی ، ص 303
بسم الله...
متوکل از هیچ اذیت و آزاری دریغ نمی کرد.
دستور داد، روز عید فطر، تمام بنی هاشم حاضر شوند، پابرهنه.
تاکید کرد: " علی بن محمد هم بیاید. "
آمد. مریض بود. یکی زیر بغلش را گرفته بودتا بتواند بایستد.
بنی هاشم ناراحت بودند.
رو کردند به امام، گفتند: " در بین ما کسی نیست که این ظالم را نفرین کند و دعایش مستجاب شود!؟ "
امام جواب داد: " چرا! کسی هست که بریده ی ناخنش از شتر صالح، با ارزش تر است. خدا با فریاد دادخواهی صالح، وعده داد ستم گران بیش تر از سه روز دیگر، باقی نمی مانند. "
سه روز گذشت و متوکل کشته شد.
بحارالانوار، ج 50، ص 209
بسم الله...
از دربار متوکل بود.
امام برایش آیه ای خواند: " پس از این سه روز، در خانه هایتان از زندگی بهره ببرید که این وعده دروغ نیست. "
رنگش پرید.
یکی از شیعیان گفت: " معنایش این است که تا سه روز دیگر متوکل می میرد. "
مسخره اش کرد ولی برای احتیاط هرچه مال در خانه ی متوکل داشت، بیرون آورد.
روز چهارم که شد خبر مرگ متوکل به گوشش رسید.
جان سالم به در برده بود، مالش هم محفوظ مانده بود.
باور کرد؛ شیعه شد.
بحارالانوار، ج 50، ص 147 و ص 148
امام حسن علیه السلام:
در بسیارى جاها، خاموشى، یاورى نیکو است؛ هرچند سخنور باشى.
بسم الله...
نگران بود. می لرزید.
از امام هادی علیه السلام کمک خواست.
گفت: " دستور قتل پسرم را داده اند. "
امام آرامش کرد. گفت: " فردا، پسرت را می بینی. "
پسرش را دید، فردای همان روز. سالم.
تعریف کرد: " ده نفر زیبا و خوش بو آمدند، مامور قتل مرا کشتند و من را آوردند اینجا. "
خبر کشته شدن جوان در شهر پخش بود.
امام لبخند زد. گفت: " آن ها نمی دانند آن چه ما می دانیم. "
بحارالانوار، ج 50، ص 175 _ منتهی الامال، ج 2، باب 12
بسم الله...
متوکل بعد از شفای بیماری اش، علما را جمع کرد تا تصمیم بگیرد چه قدر صدقه برای نذرش بپردازد.
اختلاف داشتند با هم.
امام هادی علیه السلام گفت: " هشتاد دینار بپردازد. "
گفتند: چرا؟ "
گفت: خدا در قرآن گفته" لقد نصرکم الله فی مواطن کثیره؛ خداوند شما را در جاهای زیادی یاری کرد. "
آن ها را که شمردیم، هشتاد مورد بود.
بحارالانوار، ج 50، ص 163 _ مناقب آل ابی طالب ، ج 4، ص 402 _ اصول کافی
اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم
بسم الله...
اسمش عبدالرحمن بود.
بی پولیش خودش را خسته کرده بود و زبان تند و تیزش اصفهانی ها را.
بردندش پیش خلیفه برای شکایت.
در دربار متوکل شنید خلیفه، امامِ شیعه ها را احضار کرده تا بکشندش.
برای اولین بار چشمش افتاد به امام، حس کرد دوستش دارد.
توی دلش دعا کرد خدا شر متوکل را از او دور کند.
امام رو به روی او که رسید، ایستاد: " خدا دعایت را مستجاب کرد و عمرت را طولانی. مال و اولادت هم زیاد می شود. "
اطرافیان فقط دیدند عرقی نشست روی پیشانی اش؛ برگشتند اصفهان.
***
در هفتاد و چند سالگی، با میلیون ها درهم پول و ده تا پسر افتخار می کرد شیعه ی کسی شده که از دلش خبر داشته و دعایش مستجاب بوده است.
بحارالانوار، ج 50، ص 142
حدیث نوشت: امام جعفر صادق علیه السلام: پیامبر خدا صلی الله و علیه و آله و سلم فرمودند: هر که گناهی را برای خدا و ترس از او ترک کند خدا او را در روز قیامت خشنود گرداند.
اصول کافی ، ج 3 ، ص 128
بسم الله...
متوکل دستور داد، توی بیابان تپه ای درست کردند.
با امام هادی علیه السلام رفتند بالای تپه.
گفت: " دعوتت کردم تا لشکرم را ببینی.
لشکرش را مجهز کرده بود. همه با اسلحه و منظم.
می خواست امام هادی علیه السلام را بترساند.
امام گفت: " حالا می خواهی من لشکرم را به تو نشان بدهم؟ "
متوکل گفت: " بله. "
امام دعایی کرد.
متوکل دید آسمان و زمین پر است از فرشته های مسلح، درجا غش کرد.
وقتی که به هوش آمد، امام گفت: " ما در امور دنیا با تو ستیزه ای نداریم، مشغول آخرتیم. "
بحارالانوار، ج 50، ص 156
حدیث نوشت: پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم:
روز قیامت فردى را مى آورند و او را در پیشگاه خداوند نگه مى دارند و کارنامه اش را به او مى دهند، اما حسنات خود را در آن نمى بیند. عرض میکند: الهى! این کارنامه من نیست! زیرا من در آن طاعات خود را نمى بینم!
به او گفته مى شود: پروردگار تو نه خطا می کند و نه فراموش. عمل تو به سبب غیبت کردن از مردم بر باد رفت.
سپس مرد دیگرى را مى آورند و کارنامه اش را به او مى دهند. در آن طاعت بسیارى را مشاهده مى کند.
عرض مى کند: الهى! این کارنامه من نیست! زیرا من این طاعات را بجا نیاورده ام!
گفته مى شود: فلانى از تو غیبت کرد، حسنات او به تو داده شد.
جامع الاخبار(شعیری) ص 147
بسم الله...
وکیل امام هادی علیه السلام بود. زندانیش کردند. میخواستند بکشندش.
نامه ای نوشت و از امام هادی علیه السلام کمک خواست.
امام گفت: " شب جمعه دعایش می کنم. "
صبح جمعه، متوکل تب کرد، شدید. خوب نمی شد.
دستور داد تا زندانی ها را آزاد کنند، به خصوص وکیل امام هادی علیه السلام را، از او حلالیت هم بطلبند.
آزاد شد.
به خواست امام رفت مکه و آن جا زندگی کرد.
حال متوکل هم خوب شد.
بحارالانوار، ج 50، ص 184
بسم الله...
گوسفند ها را خریدم برای امام.
تعدادشان زیاد بود.
با هم جدا کردیم و بین افرادی که گفته بود تقسیم کردیم.
اجازه گرفتم بروم بغداد، برای دیدن خانواده ام.
گفت: " عرفه را هم پیشِ مان بمان. "
ماندم. عید قربان را هم.
شب را خانه ی امام خوابیدم. سحر صدایم کرد. بیدار شدم. بغداد بودم؛ در حیاط خانه مان.
اصول کافی، ج 3 _ بحارالانوار، ج 50، ص 132 _ بصائرالدرجات
بسم الله...
امام به او گفته بود: " هروقت مسئله و مشکلی برایت پیش آمد، بنویس و زیر جانمازت بگذار. چند ساعت بعد بیرون بیاور و جوابت را ببین. "
همین کار را می کرد،
هروقت که مشکلی برایش پیش می آمد. جوابش را بلافاصله می گرفت.
بحارالانوار، ج 50، ص 155
حدیث نوشت: امام علی النقی علیه السلام: همانا که خداوند دنیا را سرای امتحان و آزمایش، و آخرت را سرای رسیدگی، و
بلای دنیا را وسیله ثواب آخرت، و ثواب آخرت را عوض بلای دنیا قرار داده است.
بسم الله...
نامه نوشت: "آقا، پا درد شدید دارم و نمی توانم خدمت تان را بکنم، ناراحتم، دعا کنید خوب بشوم تا در خدمت شما باشم. "
جواب داد: " خدا تو و پدرت، هر دوتان، را شفا داد. "
تعجب کرد، با خودش گفت: " من که از مریضی پدرم چیزی ننوشته بودم. "
بحارالانوار، ج 50، ص 180
بسم الله...
دروغ می گفت و پشت سر هم قسم می خورد.
امام گفت: " خدایا، این مرد بر دروغی که گفت، قسم خورد. تو خودت انتقام گیرنده ای. "
همان روز مریض شد و صبح روز بعد مرد.
بحارالانوار، ج 50، ص 147
حدیث نوشت: امام علی علیه السلام:
بخیل ترین مردم کسى است که مال خویش را از خود دریغ دارد و براى وارثانش بگذارد.
غرر الحکم
بسم الله...
نامه ای رسید برایش، از امام: " وسایلت را جمع کن. هرچه لازم داری بردار و مواظب خودت باش. "
وسایلش را جمع کرد ولی نمی دانست برای چه.
مامور خلیفه آمد. زندانی اش کردند وخانه اش هم توقیف شد.
در زندان بغداد بعد از هشت سال، نامه ای آمد از امام: " در بغداد سکونت نکن. "
باز هم تعجب کرد. منتظر ماند، چیزی نگذشت که آزاد شد.
نامه نوشت به امام: " خانه و اموالم را در مصر چه کنم؟ "
جواب رسید: " به زودی به تو برمی گردد، اگر هم برنگشت، ضرری ندارد. "
در راه بود که جان داد و خبر برگشت اموالش را نشنید.
بحارالانوار، ج 50، ص 140
حدیث نوشت: امام علی النقی علیه السلام:
هر که برای خود شخصیت و ارزشی قائل نشود از گزند او خاطر جمع مباش.
تحف العقول، ص 882
بسم الله...
نشسته بود کنار امام.
امام به زبان خارجی با او صحبت می کرد.
متوجه نمی شد و جوابی نمی داد.
امام ریگی برداشت، مکید. داد به او تا در دهانش بگذارد.
مرد همین که ریگ را مکید به هفتاد و سه زبان آشنا شد.
دیگر صحبت های امام را می فهمید؛ به زبان هندی بود.
بحارالانوار، ج 50، ص 136
*ما سامرا نرفته گدای تو می شویم
ای مهربان امام فدای تو می شویم...*
بسم الله...
در ها را بستند، به دستور متوکل.
حیوانات گرسنه و درنده را رها کردند.
منتظر ماندند، نقشه شان عملی شود، حیوانات رفتند به سمت او، آرام و بی صدا.
دورش حلقه زدند و سر خم کردند.
امام نوازش شان می کرد.
آدم شده بودند، انگار. حرف می زدند با امام به زبان خودشان و او گوش می داد به آرامی.
بحارالانوار، ج 50
