* برگ چهل و هشتم

بسم الله...

 

متوکل دستور داد، توی بیابان تپه ای درست کردند.

با امام هادی علیه السلام رفتند بالای تپه.

گفت: " دعوتت کردم تا لشکرم را ببینی.

لشکرش را مجهز کرده بود. همه با اسلحه و منظم.

می خواست امام هادی علیه السلام را بترساند.

امام گفت: " حالا می خواهی من لشکرم را به تو نشان بدهم؟ "

متوکل گفت: " بله. "

امام دعایی کرد.

متوکل دید آسمان و زمین پر است از فرشته های مسلح، درجا غش کرد.

وقتی که به هوش آمد، امام گفت: " ما در امور دنیا با تو ستیزه ای نداریم، مشغول آخرتیم. "

 

بحارالانوار، ج 50، ص 156

حدیث نوشت: پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم:

روز قیامت فردى را مى‏ آورند و او را در پیشگاه خداوند نگه مى‏ دارند و کارنامه‏ اش را به او مى‏ دهند، اما حسنات خود را در آن نمى ‏بیند. عرض می‏کند: الهى! این کارنامه من نیست! زیرا من در آن طاعات خود را نمى‏ بینم!

به او گفته مى ‏شود: پروردگار تو نه خطا می‏ کند و نه فراموش. عمل تو به سبب غیبت کردن از مردم بر باد رفت.

سپس مرد دیگرى را مى‏ آورند و کارنامه ‏اش را به او مى ‏دهند. در آن طاعت بسیارى را مشاهده مى‏ کند.

عرض مى‏ کند: الهى! این کارنامه من نیست! زیرا من این طاعات را بجا نیاورده ‏ام!

گفته مى‏ شود: فلانى از تو غیبت کرد، حسنات او به تو داده شد.

جامع الاخبار(شعیری) ص 147

* برگ چهل و هفتم

بسم الله...

خلیفه، سهمیه اش را قطع کرد، به خاطر دوستی با امام.

کمک خواست از امام، برای وساطت.

همان شب، متوکل با احترام سهمش را برگرداند، سه برابر گذشته.

از مامور پرسید: " علی بن محمد امروز دربار بود؟ "

- نه!

- نامه ای داشت برای متوکل؟

- نه!

رسید خدمت امام برای تشکر.

امام لبخندی زد، گفت: " مشکلت حل شد، درست است؟ "

- بله، پسر رسول خدا. به برکت دعای شما.

منتهی الامال، ج 2، باب 12

حدیث نوشت: امام صادق علیه السلام: اوّلین محاسبه انسان در پیشگاه خداوند پیرامون نماز است، پس اگر نمازش قبول شود بقیه عبادات و اعمالش نیز پذیرفته مى گردد وگرنه مردود خواهد شد.

* برگ چهل و ششم

بسم الله...

وکیل امام هادی علیه السلام بود. زندانیش کردند. میخواستند بکشندش.

نامه ای نوشت و از امام هادی علیه السلام کمک خواست.

امام گفت: " شب جمعه دعایش می کنم. "

صبح جمعه، متوکل تب کرد، شدید. خوب نمی شد.

دستور داد تا زندانی ها را آزاد کنند، به خصوص وکیل امام هادی علیه السلام را، از او حلالیت هم بطلبند.

آزاد شد.

به خواست امام رفت مکه و آن جا زندگی کرد.

حال متوکل هم خوب شد.

بحارالانوار، ج 50، ص 184

* برگ چهل و پنجم

بسم الله...

گوسفند ها را خریدم برای امام.

تعدادشان زیاد بود.

با هم جدا کردیم و بین افرادی که گفته بود تقسیم کردیم.

اجازه گرفتم بروم بغداد، برای دیدن خانواده ام.

گفت: " عرفه را هم پیشِ مان بمان. "

ماندم. عید قربان را هم.

شب را خانه ی امام خوابیدم. سحر صدایم کرد. بیدار شدم. بغداد بودم؛ در حیاط خانه مان.

اصول کافی، ج 3 _ بحارالانوار، ج 50، ص 132 _ بصائرالدرجات

* برگ چهل و چهارم

بسم الله...

امام به او گفته بود: " هروقت مسئله و مشکلی برایت پیش آمد، بنویس و زیر جانمازت بگذار. چند ساعت بعد بیرون بیاور و جوابت را ببین. "

همین کار را می کرد،

هروقت که مشکلی برایش پیش می آمد. جوابش را بلافاصله می گرفت.

بحارالانوار، ج 50، ص 155

حدیث نوشت: امام علی النقی علیه السلام: همانا که خداوند دنیا را سرای امتحان و آزمایش، و آخرت را سرای رسیدگی، و

 بلای دنیا را وسیله ثواب آخرت، و ثواب آخرت را عوض بلای دنیا قرار داده است.

 

* برگ چهل و سوم

بسم الله...

نامه نوشت: "آقا، پا درد شدید دارم و نمی توانم خدمت تان را بکنم، ناراحتم، دعا کنید خوب بشوم تا در خدمت شما باشم. "

جواب داد: " خدا تو و پدرت، هر دوتان، را شفا داد. "

تعجب کرد، با خودش گفت: " من که از مریضی پدرم چیزی ننوشته بودم. "

بحارالانوار، ج 50، ص 180

* برگ چهل و دوم

بسم الله...

دروغ می گفت و پشت سر هم قسم می خورد.

امام گفت: " خدایا، این مرد بر دروغی که گفت، قسم خورد. تو خودت انتقام گیرنده ای. "

همان روز مریض شد و صبح روز بعد مرد.

بحارالانوار، ج 50، ص 147

حدیث نوشت: امام علی علیه ‏السلام:

بخیل‏ ترین مردم کسى است که مال خویش را از خود دریغ دارد و براى وارثانش بگذارد. 

غرر الحکم

 

* برگ چهل و یکم

بسم الله...

 

نامه ای رسید برایش، از امام: " وسایلت را جمع کن. هرچه لازم داری بردار و مواظب خودت باش. "

وسایلش را جمع کرد ولی نمی دانست برای چه.

مامور خلیفه آمد. زندانی اش کردند وخانه اش هم توقیف شد.

در زندان بغداد بعد از هشت سال، نامه ای آمد از امام: " در بغداد سکونت نکن. "

باز هم تعجب کرد. منتظر ماند، چیزی نگذشت که آزاد شد.

نامه نوشت به امام: " خانه و اموالم را در مصر چه کنم؟ "

جواب رسید: " به زودی به تو برمی گردد، اگر هم برنگشت، ضرری ندارد. "

در راه بود که جان داد و خبر برگشت اموالش را نشنید.

 

بحارالانوار، ج 50، ص 140

حدیث نوشت: امام علی النقی علیه السلام:

هر که برای خود شخصیت و ارزشی قائل نشود از گزند او خاطر جمع مباش.

تحف العقول، ص 882

* برگ چهلم

بسم الله...

نشسته بود کنار امام.

امام به زبان خارجی با او صحبت می کرد.

متوجه نمی شد و جوابی نمی داد.

امام ریگی برداشت، مکید. داد به او تا در دهانش بگذارد.

مرد همین که ریگ را مکید به هفتاد و سه زبان آشنا شد.

دیگر صحبت های امام را می فهمید؛ به زبان هندی بود.

بحارالانوار، ج 50، ص 136

 

*ما سامرا نرفته گدای تو می شویم 

ای مهربان امام فدای تو می شویم...*

* برگ سی و نهم

بسم الله...

 

در ها را بستند، به دستور متوکل.

حیوانات گرسنه و درنده را رها کردند.

منتظر ماندند، نقشه شان عملی شود، حیوانات رفتند به سمت او، آرام و بی صدا.

دورش حلقه زدند و سر خم کردند.

امام نوازش شان می کرد.

آدم شده بودند، انگار. حرف می زدند با امام به زبان خودشان و او گوش می داد به آرامی.

 

بحارالانوار، ج 50

* برگ سی و هشتم

بسم الله...

 

مردم را دور خودش جمع کرده بود، می گفت زینب است؛ دختر فاطمه سلام الله علیها.

بردندش پیش خلیفه.

پرسید: " چه طور جوان مانده ای؟ "

گفت: " پیامبر دست کشید بر سرم تا هر چهل سال یک بار جوان شوم. "

علی بن محمد آمد، رو به زن گفت: " گوشت فرزندان فاطمه بر درندگان حرام است. برو داخل قفس شیرها، اگر راست می گویی. "

زن پاهایش سست شد. عقب عقب رفت.

گفت: " می خواهی مرا به کشتن دهی، چرا خودت نمی روی؟ "

همه ساکت شدند. متعجب و منتظر!

علی بن محمد وارد قفس شد.

شیرها دورش را گرفتند. صورت شان را مالیدند به لباسش. او هم دست می کشید روی یال هایشان و نوازش شان می کرد.

بحارالانوار، ج 50 _ بهجه الابرار

 

حدیث نوشت: امام علی علیه السلام: بهترین عدالت یاری مظلوم است.

* برگ سی و هفتم

بسم الله...

 

متوکل اتاق را پر کرده بود از پرنده های آوازخوان.

صدا به صدا نمی رسید.

هر وقت امام وارد می شد، ساکت می شدند؛ همه ی پرنده ها.

پرواز هم نمی کردند.

با رفتن امام دوباره اتاق پر بود از صدای آن ها.

 

منتهی الامال، ج 2، باب 12

* برگ سی و ششم

بسم الله...

مردی از روی حسادت رفت پیش متوکل و گفت: " علی، پسر محمد، قصد شورش دارد. "

متوکل همان شب فرستاد خانه ی امام هادی علیه السلام.

دو کیسه پول پیدا کردند با مهر مادرش.

خبر را که شنید، عصبانی شد، از مادرش جواب خواست.

گفت: " مریض که شدی، پزشکان عاجز شده بودند از درمانت. هزار دینار، نذر علی بن محمد کردم. خوب که شدی، ادا کردم. همین. "

بحارالانوار، ج 50، ص 200

* برگ سی و پنجم

بسم الله...

- مقداری مدفوع گوسفند را با گلاب بجوشانید و تفاله اش را روی زخم بگذارید تا خوب شود.

پزشک ها دستورالعمل ابالحسن را مسخره کردند.

متوکل، اما، بی تاب بود، قبول کرد.

مقداری از آن را روی دمل گذاشتند. چرک و خون بیرون ریخت، حالش خوب شد.

اصول کافی، ج 2 _ بحارالانوار، ج 50، ص 168 _ منتهی الامال، ج 2، باب 12

* برگ سی و چهارم

بسم الله...

رفته بودم پیش امام.

یکی از خدمت کاران جوانش را صدا زد.

رو کرد به من: " این جوان خودش فکر می کند به زبان فارسی مسلط است. چند کلمه ای با او حرف بزن، ببین همین طور است؟ "

به نظر نمی آمد فارسی بلد باشد، گفتم از مطالب ساده شروع می کنم.

پرسیدم: " زانوی تو چیست؟ "

چشم هایش گرد شد.

سرش را انداخت پایین.

سرخ شده بود.

امام لبخندی زد.

سوال من را به عربی ترجمه کرد برای غلام: " دارد از تو می پرسد؛ رکبتکَ ما هی!؟ "

بحارالانوار، ج 50، ص 157

حدیث نوشت: رسول خدا صلی الله علیه و آله: ... روز پنجشنبه روزی مبارک بر امت من است که در سحرخیزی این روز برای امتم برکت گذاشته شده است.

* برگ سی و سوم

بسم الله...

متوکل چهار نفر شمشیر زن ماهر آورد تا وقتی ابالحسن آمد، او را بکشند.

امام آمد، تنها و آرام.

نگاه شان که به امام افتاد، به او تعظیم کردند، تکبیر گفتند.

وقتی که رفت، متوکل عصبانی، رو کرد به آن ها: " چرا دستور را اجرا نکردید؟ "

گفتند: "چطور به او حمله می کردیم، وقتی صد نفر شمشیر به دست هم راهش بودندف شمشیرها را می دیدیم، شمشیر زن ها را

نه. "

بحارالانوار، ج 50، ص 196 _ اثبات الهداه، ج 3 _ محجه البیضاء، ج 4، ص 318

* برگ سی و دوم

بسم الله...

از کوفه آمده بود برای دیدن امام.

قرض سنگینی داشت، گفت: " توان پرداختش را ندارم "

امام جواب داد: " همین جا بمان تا مشکلت را حل کنم. "

حظه ای بعد سی هزار دینار آوردند از طرف متوکل.

کیسه را تحویل مرد کوفی داد، بدون آن که بشمارد.

بحارالانوار، ج 50

وداع امام سجاد علیه السلام با ماه رمضان :

 

السَّلَامُ عَلَیْکَ مِنْ قَرِینٍ جَلَّ قَدْرُهُ مَوْجُوداً، وَ أَفْجَعَ فَقْدُهُ مَفْقُوداً

درود بر تو ای همنشینی که چون پدید آید، احترامش بزرگ است و چون ناپدید شود فقدانش دردناک باشد. 

 

دعای 45 صحیفه سجادیه علیه السلام 

* برگ سی و یکم

بسم الله...

 

از کوفه آمده بود.

گفتند امام هادی علیه السلام در مزرعه است.

رفت و گفت: " قرضی دارم و نمی توانم بپردازم. "

امام چیزی نداشت. برگه ای نوشت که این مرد طلبی دارد از من. آن را به مرد داد و گفت:

" وقتی به سامراء رسیدم، زمانی که دورم شلوغ بود بیا، پرخاش کن و ادعا کن از من طلب کاری. "

مرد نوشته را گرفت و در حضور مسئولین، این کار را کرد.

متوکل برای این که ادعای بزرگی کند، به امام پول داد.

امام هم بخشید به مرد، همه ی پول را. سه برابر آن چه می خواست.

 

بحارالانوار، ج 50

* برگ دوم

بسم الله...

اطراف مدینه،

روستای صِریا،

ماه رجب،

خانه ی امام جواد علیه السلام، نوزاد متولد شد.

امام جواد علیه السلام پسرش را در آغوش گرفت.

اذان و اقامه را در گوشش خواند.

سرش را تراشید و هم وزن موهای سرش نقره داد.

نامش را *علی* گذاشت و به رسم عرب، کنیه ی ابوالحسن ثالث به او داد.

تا هم کنیه ی پدرانش امام رضا علیه السلام و امام موسی علیه السلام باشد و هم نام اجدادش امیرالمومنین علیه السلام  و زین العابدین علیه السلام.

 

اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم

بحارالانوار، ج 50، ص 114 _ زندگانی امام علی الهادی؛ باقر شریف قرشی، ص 14 الی 16 _ اعیان الشیعه، ج 4